yaar's first adventuresss

Daar ben ik dan!
Eindelijk, het heeft even mogen duren maar ik heb je dan toch eindelijk weten te vinden hier.. Het toetsenbord! Zegt ook wel weer genoeg over hoe fucking episch het hier is.
Precies 10 dagen geleden was het moment daar; daar ging ik dan.. Helemaal alleen! De weide wereld verkennen. Ik was er eigenlijk wonder boven wonder vrij rustig onder. Gezien m’n verleden had ik dat eigenlijk totaal NIET verwacht. Toch viel het moment van afscheid nemen van m’n moeder en mijn beste vriendinnetjes me zwaarder dan ik had verwacht. Gelukkig duurde dat maar heel even en voelde ik me al gauw weer opgelaten over het avontuur wat me te wachten stond. Heel rustig liep ik na de paspoortcontrole alvast naar m’n gate toe, vol met zelfvertrouwen stapte ik het vliegtuig in. Ik wist dat het voor mij best een opgave zou zijn zo’n lange rit maar al gauw had ik in de gaten dat ik waarschijnlijk de lucky basterd was met 2 stoelen!! Dit heeft m’n vlucht zoveel relaxeder gemaakt. Ik kon zitten, liggen, zitten. It was all mine whoehhh. Na ruim 10 uur was ik er dan, safe and well landed on Bangkok airport. Toen dacht ik wel even van; oke, nobody knows me here en ik ben dakloos; what to do? Al meteen werd ik aangesproken door een of andere random dude genaamd Vince, waar ik stiekem niet echt op zat te wachten.. Maargoed hij sprak Nederlands en was al voor de 4e keer in Bangkok plus het feit dat hij me haarfijn kon uitleggen hoe ik het beste bij Koa San Road kon komen. Dus oke fuck it, ik reis wel met hem mee en ga dan zelf opzoek naar een relaxe slaapplek. Toen ik met Vince stond te praten over hoe/wat&waar sprak een Nederlands meisje (Valerie) ons aan en vroeg of ze mee mocht. Stiekem was ik best opgelucht, ik hoefde niet alleen met Vince te reizen! We liepen naar het loket en jahoor de eerste blunder in Thailand had ik al binnen. THANKS INGE! <3 Ik wou betalen met het briefje van 500 wat ik van Ingeborg had gekregen.. Je raadt het al; GEEN bath natuurlijk he. Gauw dat briefje weggepropt en mn bath’s tevoorschijn getoverd. Afgerekend en gaan! Hoppa de metro in op naar......?! Crazy as fuck, gaan met die banaan! 3 kwartier later waren we er dan. Valerie en ik zijn samen verder gegaan naar Koa San Road met de taxi, wat een rit!! O MIJN GOD. Ze rijden hier in Azie zooo krankzinnig. Dat ook weer overleefd te hebben stapten we volgens de taxi uit@ Koa San Road. ‘ Is dit het echt ?’ Spookte er door m’n hoofd heen. Ik had er echt totaal geen voorstelling bij, maar dit.. Eu nee, gewoon niet! Doelloos liepen Valerie en ik wat door de straten heen. Even een flesje water gekocht want manman 30 graden om 10 uur ’s morgens zijn we natuurlijk niet gewend. Lopen hadden we daarna ook niet echt heel veel zin meer in met zo’n zware tas op onze rug dus we besloten ergens wat te eten en WiFi te zoeken om het thuisfront even een berichtje te sturen & een hostel te boeken. De leukste hostels waren of al vol of te ver.. Uiteindelijk besloten we alvast een chill hostel voor de volgende dag te boeken en die nacht een luxe resort te pakken voor 35 euro, kon ik ook wel mee leven aangezien we toch wel een lichtelijke jetlag hadden. Eenmaal opzoek naar het resort sprak een Nederlands meisje (Daphne) ons aan; of wij ook wisten waar HERE HOSTEL zat.. Nee, maar we hadden wel geboekt voor die dag erna en het zou 300 meter van het resort af zitten dus ik stelde voor om haar te helpen zoeken en wieweet waren er nog 2 plekjes vrij voor mij en Valerie. En jawel een double room zelfs! Lucky ussss. Ingecheckt, tassen gedumpt & opgefrist; zaaaalig! Toch moest ik nog wel een beetje landen hoor.. Alles, alles maar dan ook alles is anders. Niet te vergelijken met bijv. Amsterdam. Eenmaal chillende in de lounge met Valerie en Daphne kwamen we met nog 3 andere Nederlanders aan de praat. Ook allemaal aan het begin van een solo-reis. We besloten er maar een onvergetelijke eerste avond van te maken. Zo gezegd, zo gedaan! De rest had behoefte aan een goede Thaise massage, ik daarentegen wilde graag van m’n overtollige haar af.. Dus zij met z’n allen naar de massagesalon terwijl ik ergens daarnaast boven in een hokje 1.5 uur lang pijn heb geleden. Maar I don’t give a fuck, doeeeiii haaros. Toen heerlijk een hapje gegeten & een drankje gedaan. Oja, en natuurlijk moet je in iedergeval 1 insect hebben gegeten als je in Bangkok/Thailand bent, dat hoort er gewoon bij. Ik koos voor de schorpioen, niet echt bijzonder. Ook dat kan ik weer van m’n bucketlist afstrepen! Na heerlijk gegeten te hebben slenterden we met z’n 6’en door de hoofdstraat van Koa San Road. Op geven moment kwamen we bij een kroegje waar een klein bandje stond te spelen. Superleuk! Omdat de mannen het bier te duur vonden liepen ze naar de naastgelegen 7/11 (de Thaise supermarkt) om bierie te halen. Wat er daarna gebeurde, ongelooflijk! Er volgden zoveel mensen en uiteindelijk stonden we met een groep van 30 from all over the world uit ons dak te gaan. Wat trokken we een bekijks! Foto’s, filmpjes & zelfs een cameraman kwam er op af. Wat een prachtig begin van m’n adventure! Het kon niet beter. Voldaan lag ik om 2 uur eindelijk in bed wat ook niet verkeerd was na 40 uur awake te zijn geweest.
De volgende dag stond in het teken van de sportschool! De rest ging een fietstour doen maar ik moest en ik zou trainen, so I did it! Erg primitieve sportschool maar ik heb er oprecht van genoten om met weinig apparaten/dumbbells toch een goede workout neer te zetten. ’S Avonds uiteten en daarna drankjes gedaan. Toen kwamen de mannen ineens op het o zo goede idee dat het bezoeken van een pingpongshow niet mocht ontbreken bij een bezoek aan Bangkok. Lang getwijfeld maar ik ben toch meegegaan. Eerst een halfuur in de tuktuk, man wat was dat gruwelijk. Wat een rit, we waren met z’n 6’en dus we waren ook met 2 tuktuks; laten die drivers nou net ontzettende zin hebben in een race. Zonder grappen, 100 km/h in een focking tuktuk is echt gekkenwerk!!! Eenmaal aangekomen bij de pingpong schrok ik best, allemaal gare ventjes stonden naar je te loeren en keken niet echt heel vriendelijk, ze wouden dat je zo snel mogelijk naar binnen ging. Eenmaal binnen sloeg de sfeer helemaal om, overal stond ‘beveiliging’ om te kijken of je je telefoon wel goed had opgeborgen. Valerie, Daphne & ik waren al vrij snel uitgekeken naar alle touwtjes die die vrouwen zomaar uit hun doos tevoorschijn toverden. Of de flesjes cola die ze opende met hun poes, disgusting!!
De volgende dag hebben Val, Daphne & ik wat rond gelopen en een tempel bezocht, niet echt een hele bijzondere dag! ’S Avonds zijn we met de bus vertrokken naar Chiang Mai (een bekende plaats in het Noorden van Thailand) prima te doen. Een korte rit was het echter niet, we vertrokken 20:30 en kwamen 7:30 aan.
Even speedy ontbeten en op naar ons hostel, inmiddels waren we met zn 4’en; Valerie, Daphne, Rick & ik. After a lazy day was het tijd voor Muay Thai boxing. Erg tof om een keer bij te wonen maar de matches vielen tegen.
Ook Jos (een van de Nederlanders die we Bangkok hadden ontmoet) kwam die dag naar Chiang Mai! Met zn 6’en (incl. Nick (ja we waren bijna weer compleet met de bende Bangkok!)) zijn we naar de canyon van Chiang Mai geweest. WAUW, great! ’S Avonds naar de Sundaynightmarket, helemaal mijn ding! Toen wezen stappen met z’n allen; een en al gezelligheid!
Het weer zo’n dag; as usual. Alleen maar toffe dingen doen. Me likeyy! 4 uur lang getourd voor een bezoekje aan een sicke tempel. Afterwards nog een watervalletje. En en en natuurlijk was het s’ avonds weer staptijd!
We vetrokken met z’n 6e richting Paiiiii (de hippiestad van Thailand). Deze rit zal ik nooit meer vergeten, 3 uur lang haarspeldbochten.. Eenmaal aangekomen op plaats van bestemming hebben we ons gauw even opgefrist om Pai te verkennen. Oh wat een geweldig stadje, soooo niiiiice. Iets voor 9 terug gekomen bij onze familyroom om vervolgens voor het eerst eens een redelijke lazy evening te hebben. Ook fijntjes!
The next day zijn we al heel vroeg vertrokken voor een busy day. Een soort sight-seeing tour. We begonnen bij een viewpoint, erg mooi maar de smog verpestte wel veel van het uitzicht. Toen door naar de lod cave, mooie tocht door de grotten en vervolgens een stukkie gevaren op een bambooboat(je). Hotsprings it isss, heeerlijk geklierd met de modder en ja zo’n maskertje kan dan niet ontbreken he! Toen naar een pistraaltje gekeken of noemen ze dat toch een waterval?! Na de waterval zijn we doorgereden naar de sunset van Pai. Een steile klim omhoog, maar dan heb je ook wat: ADEMBENEMEND! Onder het genot van m’n dagelijkse banananshakie vol bewondering naar de ondergaande zon gekeken, wauwie. Wat was dat prachtig!! ’S Avonds met z’n allen uiteten; het was immers onze laatste avond samen. Lekker gegeten, as always hier eigenlijk. Na 1 drankje vonden de meiden en ik het wel mooi geweest. We waren best moe na zo’n intensief dagje. We moesten helaas alleen nog wel een taxi zien te regelen.. Eenmaal op de weg naar de eventuele taxi kwamen we langs de yellow bar, wat er veel te gezellig uit zag om zomaar door te lopen. Dus oke dan, nog 1 laatste drankje. Om 12 uur sluiten helaas alle barren&kroegen in Pai behalve de don’t cry bar. Omdat we het toch wel erg naar ons zin hadden wouden Valerie, Daphne & ik nog even een kijkje nemen bij de don’t cry bar. Maury (een van de ladies) wou wel graag naar huis dus besloot de mannen te halen. Na veel gedoe maar ingestapt bij een local die ons voor 200 bath (5 euro!!) naar onze familyroom gebracht heeft wat nog geen 700meter verderop lag..
De volgende morgen waren we allemaal vroeg wakker, het was zo ver! Na 9 dagen zouden we vandaag allemaal apart verder gaan, heel raar.. Maar dat hoort er nou eenmaal bij. Jos, Valerie & Maury een dikke knuffel gegeven en ze een heeele fijn reis gewenst. Het was nog supervroeg en we hoefden pas om 12 uur de kamer uit dus Daphne, Rick & ik zijn gauw weer het bed ingedoken. Wekker op 11, spullen gepakt.. Daar ging ik dan, voor het eerst echt helemaal alleen! Gelukkig bracht de man van het resort me naar m’n nieuwe hostel. Wat een prachtig plekje, een beetje afgelegen en naast de rijstvelden. Ik besloot m’n bikini aan te trekken en heerlijk een dagje aan het zwembad te vertoeven. Lazydayy it isss. Bij het zwembad bleek al meteen weer dat je echt nooit alleen bent als je dat niet wilt. Fleur, een meisje dat ik had ontmoet in HERE HOSTEL in Bangkok lag namelijk ook bij het zwembad met 5 andere Nederlandse chicks. Een daarvan had ook plannen naar Laos te gaan en al gauw stond het plan samen te reizen naar Laos over een aantal dagen, chilllllie. We besloten ‘s avonds drankjes te doen met z’n allen. Om een uur of 5 ben ik terug gelopen naar m’n hostel en ben ik uitgebreid gaan douchen m’n cremepjes opgesmeerd etc. Schone kleertjes aangetrokken, ohoh wat kan een mens zich daar gelukkig van voelen; die heeele kleine dingetjes soms. Die zoveel kunnen betekenen, mooi om te zien. Ik besloot die avond lekker rond te huppelen in m’n uppie op de nightmarket en wat food on the street te nuttigen. Heel fijn om even gewoon lekker alleen te zijn en wat alleen te doen. Na ongeveer 2 uur kwam ik Laura(1 van de Nederlandse chicks van het zwembad) tegen en zijn we samen met de rest drankjes wezen doen. Na 1 drankje te hebben besteld zag ik ineens John lopen. Een Turkse hippie die ik kort had gesproken in Chiang Mai een keer. Ik vroeg hem waar hij sliep en natuurlijk sliep hij in hetzelfde hostel, hij nodigde me uit een drankje te doen en stelde voor daarna terug te gaan naar het hostel, helemaal mooi want ik was ook best broken. Beerpong it was, in Thailand; HILARISCH! Ze kennen het echt overal. Toen we bij het hostel aankwamen vroeg John al gauw of ik nog even wou chillen in de common area; de megaboomhut. Oke dan, nog eventjes..
De volgende morgen hoorde ik al vanuit m’n bed Nederlanders praten, genietennn. Voelt toch als een beetje thuiskomen ondanks je zooo ver van huis bent. Hophop, ‘t bed uit en eens even kijken wat het ontbijt voorstelde hier, nou vrij weinig dus! Lidewij, dat was de dutchie die ik vanuit m’n bed al hoorde kletsen. Supertoffe chick! Samen ontbijtje 2.0 voorgezet in de stad. Lied is daarna naar de lod cave gegaan en ik heb een terrasje opgezocht waar ik heerlijk de hele middag heb doorgebracht. Wat er toen allemaal door me heen ging kan ik je bijna niet uitleggen. Zoooo ontzettend gelukkig, zooo vogelvrij dat ik ben! Die rust die ik voelde, bizar! Yaar en rust?.. Dat had ik nog nooit meegemaakt. Alsof ik mezelf weer helemaal terug gevonden had, dat avontuurlijke wat ik bij me draag, die onbezonnenheid, alles was zo sterk, zo krachtig. Het gevoel dat je heel de wereld weer helemaal aankunt (gezien m’n verleden..) Vanaf toen wist ik het echt echt zeker, dit is de beste beslissing die ik oooit gemaakt heb. Een tussenjaar, werk & op reis alleen. Na een middagje gechilld te hebben met mezelf ben ik terug gelopen naar het hostel. Handwasje gedaan, of zeg maar gerust WAS. Manman, in de brandende zon een wasje doen is niet echt mijn ding. Na een fijne douche naar Pai gescooterd met Lied, wat gegeten en ’s avonds wezen stappen. Zoveel mensen gesproken, from all over the world. Echt toff! Op geven moment zag ik John weglopen bij de don’t cry bar richting het hostel en dacht ik; dit is mijn kans! Snel d’r achteraan gehold. Toen kwam ik met een Nederlander in gesprek;Rick. (een andere Rick weer ja) Al snel werden Rick en ik aangesproken door 2 jongens die vroeger of wij het Franse meisje dat tussen hen in zat naar haar hostel konden brengen. Ze was zelf echt niet meer in staat het alleen te vinden, zooo ontzettend dronken dat ze was, manman. Ik zou me diepdiep schamen als ik me zo zou vertonen. Maargoed de jongens vertelden ons dat het ‘waarschijnlijk’ ja.. Tussen haakjes. Aanhet einde van de weg links zou zitten. Dus noujou geen probleem dachten wij, doen we even! We konden haar echt niet aan haar lot overlaten. Dus wij lopen, lopen, lopen & nog eens lopen.. Er kwam echt geen einde aan. Gelukkig had ik echt de grootste schik met Rick dus dat lopen nam ik maar voor lief. Na 30 minuten te hebben gelopen en in de middle of fucking nowhere terecht te zijn gekomen zoooooooooonder hostels realiseerde ik me dat er echt geen hostel meer kwam.. Toch nog maar een x geprobeer een goed gesprek met haar aan te gaan.. Na lang praten kwam er wat fatsoenlijks uit; haar hostel zat links van de fucking nightmarket!! OMG, we liepen echt alleen maar verder van de nightmarket.. Rick zwaar over de zeik, ik kon me er niet echt druk om maken eigenlijk. 1 ding had ik wel besloten; we zouden een slaapplek voor d’r fixen en wel op de route naar ons hostel. Ze zou immers de weg naar haar ‘onbekende’ hostel (want ze wist zelfs geen naam) nooit meer vinden met haar stomme dronken kop. Rick zou de slaapplek fixen en ik zou regelen dat ze uberhaupt daadwerkelijk daar zou slapen. Potdomme, na al die fucking moeite wou ze natuurlijk niet.. Typisch, en ze was er nogsteeds van overtuigd haar hostel (en wel zelf!!) te kunnen vinden. Toen was ik ook wel een beetje geirriteerd hoor. Zoveel moeite en dan krijg je d’r echt vrij weinig voor terug. Ze zou me fb’en als ze veilig ‘thuis’ was..
Dat berichtje kwam pas de volgende dag, ’s middags.. Ach beter laat dan nooit zeg ik dan maar. Echt tof vond ik het niet. Die dag heerlijk aan het zwembad wezen chillen en ’s avonds niet al te laat naar bed gegaan.
Al vroeg zijn Noa(een Nederlandse chickah die ik die dag ervoor had ontmoet in het hostel) en ik naar Pai gescooterd om een lekker ontbijtje te scoren. Daarna heb ik de hele middag bij het zwembad doorgebracht met John. Samen daarna even wat eten gehaald en hophop opzoek naar een supersonisch onbekend plekje om de sunset te bekijken. Met de scooter random ergens omhoog gereden en jawellll; het was een gevaarlijke steile klim met z’n 2en op de scooter maar we found it!! WAUW, wat een vieuw. Daarna de dag samen goed afgesloten door een heeeeerlijke massage te nemen. MY FIRST ONE OVER HERE OMG!
De dag top begonnen door met z’n allen te ontbijten om vervolgens wat door het stadje te slenteren. Oh en eu; weer een zwembad dagje met John.. Oeps! Pai is gewoon eeeen en al chill, heerlijk niks doen en het voelt toch als een beetje thuiskomen ook al ben je zoooo far from home.
LAST MORNING IN PAI ALARM! Dus ontbeten met de hele groep bij het beste breakfast/lunchtentje van Pai. OMG, wat een voedsellll. Goud man! Afscheid genomen van John en de rest en dooooor met de ladies; Noa & Joyce; op naar Laossss. Time for the next adventure. De busreis van Pai naar de grens van Thailand was echt echt oprecht de alllerergste die ik oooit gehad heb, nog erger dan de heen weg. De combinatie van de bochten & chauffeur was echt HORRIBLE.
Vroeg uit de veren voor travelday 2. 8 uur werden we uiteindelijk opgehaald bij ons hostel om allerlei dingen door te spreken voor ons VISA in Laos. Dat achter de kiezen te hebben was het op naar de grens! Pfff, dat papiertje.. Die rijen! Werd je niet echt heel happy van ofzo. Toen de slowboat op, waar iedereen ‘t al over had.. De ongerepte natuur die je ziet, de locale primitieve dorpjes die vlak naast de rivier liggen.. Hoelang de boottocht ook mocht zijn, ik had hem echt niet willen missen! ‘S avonds weer een overnachting.
De volgende dag vroeg het bed uit voor travelday 3. HORRIBLE! Wat was het koud, omg.. Na een uur koud lijden hield ik het echt niet meer en heb ik de meneer van de boot met gebarentaal gevraagd of ik alsjeblieft bij mijn backpack mocht die in het ruim lag, hij begreep het zowaar meteen en vele mensen waren me eeuwig dankbaar. Om half 4 kwamen we na 3 slopende reisdagen dan eindelijk aan in Luang Prabang (1 van de 2 hoofdsteden van Laos) Tuktuk gefixed en op naar ons geboekte hostel. ‘S avonds het niet laat gemaakt want we waren helemaal gesloopt na die 3 reisdaagjes.